«Әгәр мин елый башласам, «башкача шалтыратмыйм!» ди иде»

Әле кичә генә запастагы офицерның яраткан, тугры хатыны Наталья, элеккечә, үзе дә сизмәстән, кышка яшелчәләр тозлый: плитәдә – кайнап торган зур кәстрүл. Ире кичке ашта шуларны ашарга бик ярата торган була. Һәр банкада иренә мәхәббәт, сагыш һәм, әлбәттә, күз яшьләре.

Наталья, елмаеп, Миша белән мәхәббәт тарихын искә төшерә: «Без моннан 16 ел элек күрештек. Ул вакытта мин шәһәрнең азык-төлек кибетләренең берсендә эшли идем. Аны шунда күрдем. Безнең карашлар очрашты. Озын буйлы, нык гәүдәле, зәңгәр күзле.