Bazı şarkılar vardır, insanın hayatına ayna tutar. Hangi yaşta dinlersen dinle, seni çocukluğunun dar sokaklarına, saklambaç oynarken devirdiğin lambalara ya da yağmurda içeri kaçıp sobanın başında kuruyan ayakkabılarına götürür. Mazhar Alanson’un şarkıları benim için hep böyleydi. “Benim Hâlâ Umudum Var…” diye başlayan bir şarkı vardı Mazhar Alanson’un, sanki çocukluğuma uzanan ince bir ip gibiydi. Yaz tatillerinde komşunun balkonundan duyulan bu şarkı, bizim apartman önünde ip atlarken kurduğumuz düşleri tamamlar gibiydi.