"Bóbr wygląda tak, jakby cały czas myślał. Potem te kombinacje wciela w życie"

"Przez kilka miesięcy przynosił bobrom marchew, jabłka, obierki i trochę patyków. Na wiosnę zwierzęta wyszły spod lodu. Gospodarz nie planował otwierania zoo, więc po prostu przestał zamykać furtkę do obejścia. Któregoś dnia zobaczył, jak boberki gramolą się z wody, a potem, nie spiesząc się, jeden za drugim schodzą do głównej drogi. Skręciły w prawo, na Tarnawę, zsunęły się do potoku Mucznego i zniknęły. Derwich długo był pewien, że je diabli wzięli. Ale po roku zobaczył na Mucznym małą tamę".