اگر فولاد نبود

در سال ۱۴۰۳، صنعت فولاد ایران با بی‌سابقه‌ترین محدودیت‌های انرژی مواجه شد و ۸.۷۴ میلیون تن از تولید خود را از دست داد؛ که ۹۸۰ هزار تن آن تنها مربوط به فولاد خوزستان بود. فولاد خوزستان به‌عنوان بزرگ‌ترین تأمین‌کننده شمش فولادی کشور و یکی از ارکان اصلی زنجیره فولاد، نقشی فراتر از یک واحد تولیدی دارد و کاهش تولید آن، به‌معنای اختلال در تأمین خوراک ده‌ها واحد نوردی و افزایش ریسک ناپایداری در بازار داخلی است.

اگر فولاد نبود، مسئله فقط خاموشی چند کارخانه یا افت چند شاخص صنعتی نبود؛ مسئله، تضعیف بنیان‌های تولید ملی بود.